termino

termĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [terminus], to set bounds to, mark off by boundaries, to bound, limit (class.; syn.: finio, definio).

I.

Lit.:

terra mare et contra mare terras terminat omnes,

Lucr. 1, 1000:

fines,

Cic. Off. 1, 10, 33; cf.:

quorum alter fines vestri imperii non terrae sed caeli regionibus terminaret,

id. Cat. 3, 11, 26:

locus, quem oleae terminabant,

id. Caecin. 8, 22:

quo (lituo) regiones vineae terminavit,

id. N. D. 2, 3, 9:

fana,

Liv. 5, 50, 2:

stomachus palato extremo atque intimo terminatur,

Cic. N. D. 2, 54, 135:

pars prior (togae) mediis cruribus optime terminatur,

Quint. 11, 3, 139 et saep.:

agrum publicum a privato,

Liv. 42, 1, 6; Inscr. Orell. 3260.— Absol.:

(praetores) terminari jussi, quā ulterior citeriorve provincia servaretur,

Liv. 32, 28, 11:

famam qui terminet astris,

Verg. A. 1, 287.—

II.

Trop., to limit, set limits to; to circumscribe, fix, define, determine:

isdem finibus gloriam, quibus vitam,

Cic. Sen. 23, 82:

quibus regionibus vitae spatium circumscriptum est, eisdem omnes cogitationes suas terminare,

id. Arch. 11, 29:

spem possessionum Janiculo et Alpibus,

id. Mil. 27, 74:

sonos vocis paucis litterarum notis,

id. Tusc. 1, 25, 62:

quod ipsa natura divitias, quibus contenta sit et parabiles et terminatas habet,

id. Fin. 1, 13, 46; cf.:

victu atque cultu terminatur pecuniae modus,

id. Par. 6, 3, 50:

modum magnitudinis et diuturnitatis,

id. Tusc. 2, 19, 45:

qui (Epicurus) bona voluptate terminaverit, mala dolore,

id. Off. 3, 33, 117:

summam voluptatem omnis privatione doloris,

id. Fin. 1, 11, 38:

ea (lingua) vocem fingit et terminat,

id. N. D. 2, 59, 149:

ut subjectos campos terminare oculis haud facile queas,

i. e. reach the limits, Liv. 32, 4, 4:

gloriam tantam futuram, ut terminari nullo tempore oblivione possit,

Just. 22, 5, 12:

prooemia intra quattuor sensus,

Quint. 4, 1, 62.—

B.

Transf., to set bounds to, to close, finish, end, terminate:

sententiam numerose,

Cic. Or. 59, 199:

clausulas longa syllaba,

id. de Or. 3, 47, 183; cf.:

ut pariter extrema terminentur,

id. Or. 12, 38:

ut, unde est orsa, in eo terminetur oratio,

id. Marcell. 11, 33:

si, ut Maecenas, etc., dicerentur, genitivo casu non e litterā sed tis syllabā terminarentur,

Quint. 1, 5, 62:

jam imperio annuo terminato,

Cic. Fam. 3, 12, 4:

si negotium terminatum est,

Dig. 47, 2, 58:

rem judicio,

ib. 50, 16, 230:

litem,

ib. 42, 1, 40.—Hence, adv.: termĭnātē, with limits, Auct. Cas. Lit. Goes. p. 243.